پس از طلاق حق حضانت بچه با کیست؟
پس از طلاق حق حضانت بچه با کیست؟ حضانت به معنای نگهداری و مراقبت جسمی، مادی، روحی و معنوی اطفال است.
تربیت و تعلیم آنها که طبق ماده 1168 قانون مدنی ایران هم حق و هم تکلیف والدین است به این معناست که والدین حق سرپرستی و حضانت فرزندان خود را دارند و قانون نمی تواند این حق را از آنها سلب کند مگر در مواردی استثنایی و از طرفی والدین موظف اند تا زمانی که در قید حیات هستند و توانایی دارند، از فرزندان خود مراقبت کنند.
مهمترین مسئله در حضانت، مصلحت کودک است بنابراین قانون ابتدا مصالح او را مدنظر قرار می دهد و بعد از آن حق مادر و پدر برای نگهداری کودکشان را در نظر می گیرد.
در این صورت، اگر حتی مصلحت طفل ایجاب کند که او با یکی از والدین نباشد، دادگاه حکم به واگذاری طفل نزد شخص ثالث را می دهد.
حضانت فرزند با پدر است یا مادر؟
در ماده 1169 قانون مدنی مصوب 1314 آمده است که مادر می تواند حضانت دختر را تا 7 سالگی و پسر را تا 2 سالگی بر عهده داشته باشد و پس از اتمام این مدت حضانت با پدر خواهد بود. اما اصلاحیه مصوب 1382 که به تصویب مجمع تشخیص مصلحت نظام رسید، برای مراقبت از طفل که پدر و مادر از هم جدا شده اند، مادر تا سن 7 سالگی می تواند حضانت فرزند خود را برعهده داشته باشد (دختر یا پسر فرقی ندارد) و پس از آن حضانت بر عهده پدر خواهد بود.
یک تصبره دیگری هم به اصلاحیه اضافه شده است آن هم این است که پس از 7 سالگی اگر بین پدر و مادر درمورد مسئله حضانت اختلافی باشد، حضانت طفل به تشخیص دادگاه و با رعایت مصلحت کودک خواهد بود.
مسافرت با اطلاع ثانوی، با پدر است:
طلاق باعث از بین رفتن رابطه ی زن و شوهر است اما هیچ وقت باعث از بین رفتن رابطه مادر و فرزند یا پدر و فرزند نخواهد بود.
ارتباط بین پدر و مادر با فرزندش دائمی و ابدی است بنابراین هیچ کسی نمی تواند پدر یا مادر را از ملاقات با فرزندش منع کند.
درصورتی می توان کودک را از کشور خارج کرد یا از شهری به شهر دیگر برد که اجازه طرف مقابل را داشته باشد، مگر اینکه مصلحت طفل ایجاب کند و دادگاه اجازه آن را دهد.
اما برای سفرهای زیارتی حتی اگر پدر ناراضی باشد، دادگاه به این امر اجازه خواهد داد.
ذکر این نکته ضروری است که طبق قانون محل نگهداری طفل آخرین محل سکونت قبل از طلاق است.
حسب تصبره 1 ماده 14 قانون حمایت خانواده سال 1353، پدر و مادر یا سرپرستان کودک نمی توانند کودک را به شهری غیر از محل سکونت ببرند. ارسال کودک بین طرفین یا خارج از محل سکونت قبل از طلاق یا به خارج از کشور بدون رضایت اولیای دم، مجاز نیست مگر اینکه با اجازه دادگاه ضروری شود.
یک تکلیف برای پدر و مادر: به موجب ماده 1172 قانون مدنی، در مدتی که پدر و مادر حضانت طفل را بر عهده دارند، حق امتناع از حضانت طفل را ندارند، اما در صورت امتناع، قاضی به درخواست قیم یا آشنایان طفل و حتی افراد دیگر بنا به درخواست دادستان، والدین طفل را مجبور به رسیدگی به او می کنند.
اما اگر اجبار آنها برای این کار ممکن یا مؤثر نباشد، حضانت را به خرج پدر و هرموقع که پدر فوت کند به خرج مادر تامین می کند.
